Ik heb al tien jaar lang een foodblog. Samen met mijn vrienden JP en Steven zoek ik dagelijks naar de beste horecazaken van de stad. Wat begon met het delen van restaurantlijstjes op Twitter, groeide uit tot een website en socialkanalen waarop we al een decennia onze avonturen bijhouden.
Eerst in Amsterdam, daarna met weekendtrips in Nederland en vervolgens rond de wereld. Letterlijk. Want vorige maand vierden we ons tienjarig bestaan met een culinaire trip van Amsterdam naar Tokyo, via Mexico City en New York terug naar Amsterdam. En dat gaat lang niet altijd over fine dining of over de kwaliteit van het eten. Zo wist cocktailbar Death & Co mij ontzettend te verbazen.
Een kleine introductie voor de nietcocktailkenners… Death & Co werd in 2007 geopend en groeide uit tot een cocktailinstituut. Een voorbeeld voor de hele barindustrie. Ik bezocht de bar een keer eerder in 2013. Het was mijn eerste bezoek aan New York en ik kon – denk ik – nog net uitleggen wat een Old Fashioned was. Nu twaalf jaar later kon ik niet wachten om hier terug te komen. Thuis ligt de cocktailbijbel van Death & Co te pronken in de boekenkast. Mijn bestelling kan ik je onderweg al vertellen: een Oaxaca Old Fashioned en een Naked & Famous. Beide cocktails kun je overal ter wereld bestellen, maar zijn hier in Death & Co uitgevonden.
Het is donderdagavond 22.00 uur. Ik heb niet gereserveerd, maar gelukkig geeft de host voor de deur aan dat we maar een klein kwartiertje hoeven te wachten. Zoals gebruikelijk worden onze namen en mijn telefoonnummer genoteerd. We babbelen wat met elkaar en met de overige gasten die ook wachten op een plaatsje. Dan krijgt de host een seintje door. Onze plek in de bar is vrij. Ik stap naar binnen en de tweede host binnen begroet ons: ‘Welcome back.’ “Zei ze nou ‘welcome back’?”, vraag ik JP. Verbaasd loop ik verder naar m’n plaats aan de bar. Wow…
Het zijn maar twee woorden, maar in mijn ogen kan de bar na die twee woorden helemaal niets meer fout doen. Ook al weet ik dondersgoed dat mijn naam gewoon oppopt uit een database. Die twee woorden geven me toch even een speciaal gevoel. Ik denk er later nog over na hoe gemakkelijk het eigenlijk is om mensen zich speciaal te laten voelen. We weten immers dat gasten die zich gezien voelen eerder geneigd zijn om meer geld uit te geven. Of dat nou in een sterrenzaak is of bij de snackbar om de hoek.
Jaren stond ik achter de kassa bij Burger King en ik weet nog goed hoe blij vaste gasten waren als je hun bestelling nog wist. Nu verwacht ik niet dat elke caissière een bestelling weet te onthouden, maar het zijn kleine dingen als een compliment of een blijk van herkenning die een bezoek al memorabel kunnen maken.
Tijdens onze trip aten we de meest bizarre gerechten. Van sashimi van haaienhart tot een hele schorpioen. We aten bij een taqueria met een Michelinster én bezochten tien cocktailbars uit de top honderd beste bars ter wereld. Maar niets maakte zoveel indruk als de woorden ‘welcome back’.
Dit artikel verscheen eerder in Out.of.Home Shops. Abonneren? Klik hier.
