NIEUWVEEN – Vijf hogescholen, bedrijven en experts bundelen krachten en starten een tweejarig onderzoek naar de teelt en toepassing van waterlinzen, ook wel bekend als eendenkroos. In het onderzoek wordt gekeken naar hoe de eiwitrijke planten duurzaam geproduceerd kunnen worden om het vervolgens als eiwitbron in voedingsmiddelen te verwerken. Het doel is om een grote bijdrage aan de eiwittransitie te leveren.
Tortilla’s op basis van waterlinzen zouden over niet al te lange tijd in de supermarkten kunnen liggen. De betrokken partijen van het onderzoek hebben namelijk hoge verwachtingen van het plantje. Feike van der Leij, lector Health & Food bij Hogeschool Inholland: “Waterlinzen hebben niet alleen een hoog eiwitgehalte, maar ook een veel hogere opbrengst per hectare dan vergelijkbare eiwitbronnen, zoals veldbonen en soja. Het plantje groeit namelijk heel snel. In dit project zoeken we naar een manier om waterlinzen op grote schaal in Nederland te telen, zodat we niet meer afhankelijk zijn van bijvoorbeeld soja uit de Amazone.”
Verdienmodel
De vijf hogescholen streven naar een concurrerend teelt- en verwerkingssysteem voor waterlinzen. Eric de Bruin, lector Circulair ondernemen in de Agrifoodsector bij Aeres Hogeschool: “Ons hoofddoel is om een gezond verdienmodel te ontwikkelen waarmee we lokaal, op een duurzame manier, een maximale opbrengst aan eiwitten kunnen leveren.” Ook studenten zijn nauw betrokken bij het project. “Met name internationale studenten benutten dit project voor hun stage of afstudeerproject. Zo legt een student uit Nigeria zich momenteel toe op de kweek van de waterlinzen. Anderen testen pesto bij een panel, om te onderzoeken hoe het zit met de acceptatie onder consumenten”, aldus De Bruin.
Duurzaamheid
Bij het onderzoeksproject ligt de focus op de teeltmethode, bewerking van waterlinzen, toepassing ervan in voedingsmiddelen en kennisverspreiding. Het draagt op allerlei manier bij aan duurzaamheid. Zo wordt tijdens de teelt gebruik gemaakt van het seizoen, waardoor er niet extra verlicht of verwarmd hoeft te worden. De Bruin: “We telen de waterlinzen in een bestaand systeem van een bollenkwekerij in Bovenkarspel. De teeltbakken voor snijbloemen staan daar van maart tot november leeg. Dat is precies het groeiseizoen van waterlinzen. We hoeven dus geen nieuwe fabriek te bouwen, de infrastructuur is er al.” Ook kunnen waterlinzen op een relatief klein oppervlakte geteeld worden. “Waterlinzen zijn daarmee een veel duurzamere eiwitbron dan geïmporteerde soja, of vlees. Het kan de eiwittransitie echt versnellen”, zegt Van der Leij.
Belemmerende wetgeving
Het onderzoek is veelbelovend, maar loopt ook tegen uitdagingen aan. Waterlinzen zijn in Europa nog niet toegestaan als voedingsmiddel. “In de Verenigde Staten mag het sinds een tijdje wel de markt op en in Azië worden waterlinzen zelfs van oudsher gegeten”, vertelt De Bruin. “In Europa loopt de wet- en regelgeving op dit gebied helaas achter. Sinds kort mag wel een eiwitconcentraat uit waterlinzen gebruikt worden, maar wij willen het hele plantje benutten.” Hiervoor heeft de Universiteit van Wageningen een aanvraag lopen bij de EFSA, de Europese autoriteit op het gebied van voedselveiligheid. De onderzoekers verwachten een goedkeuring van de aanvraag op korte termijn.
Waterlinzen-pannenkoeken
In de tussentijd wordt er al volop geëxperimenteerd met de waterlinzen. Van der Leij: “We hebben al tortilla’s en pannenkoeken gebakken, waarbij we het water en de eieren vervingen door waterlinzen. Dat beviel goed, maar er is nog veel te onderzoeken. In droge poedervorm ruiken waterlinzen bijvoorbeeld nog te veel naar gras, daar moeten we iets aan doen. En studenten voeren ook testen uit met de kleur van het plantje.”
De Bruin en Van der Leij blikken vooruit: “Uiteindelijk willen we het verwerken in allerlei voedingsmiddelen. Denk aan tussendoortjes, snacks, ijs, pesto. Over een jaar of twintig kan dat zomaar compleet gangbaar zijn.”
Bron: Levensmiddelenkrant / Out.of.Home Shops
